کتابی در مورد اندازه گيری 2

برای اندازه گيری چيزهای کوچک از چه استفاده می کرده اند؟ تقريبا در تمام فرهنگها دانه گياهان دم دستی ترين چيز برای اندازه گيری بوده است. مثل دانه جو. يا در ايران خودمان به غير از جو، ارزن.

برای فاصله های زياد چی؟ فاصله مچ تا شانه طرف مقابل يکی از معيارهای اندازه گيری بوده است که مساوی پاشنه تا باسن است، يعنی ارتفاعی که برای طول يک عصا مناسب است. که می شود يک متر يا يک يارد خودمان.

البته لازم به ذکر است که در تاريخ آمده است که يارد فاصله نوک دماغ همايونی شاه هنری اول (قرن دوازدهم) تا نوک انگشت همايونيش بوده است.

کدام نسبتها برای قسمت کردن به درد می خورد؟ از بين اعدادی که برای قسمت کردن به درد می خورند، سه عدد کليدی هستند، دو، سه و ده. شما با اعداد دو و سه بهترين قسمتهای مساوی را می توانيد توليد کنيد. و ده عددی است که مغز راحت با آن کار می کند.(شما يک تکه کاغذ راخيلی راحت می توانيد به سه قسمت مساوی يا چهار قسمت مساوی تقسيم کنيد.)

رابطه تقسيم به سه ، عکاسی و قابليت چشم

چشم انسان قابليت ذاتی برای تقسيم تصاوير به سه قمست دارد. و برای ما کاملا طبيعی است که اجسام را به صورت سه قسمتی ببينيم.  به همين خاطر در ترکيب بندی يا کمپوزيسيون عکاسی يا نقاشی، مهمترين قسمتهای تصوير بايد تقريبا رویيا نزديک خطهائی که عمودی يا افقی شکل را به سه قسمت تقسيم می کنند قرار گيرند. (تازه فهميدم که چرا ال سی دی دوربين من نه خانه توليد می کند و من احمق دنبال راهی می گشتم که پاکشان کنم.)

پس عدد سه برای روش نگاه کردن ما به دنيا مهم است. اگر تقسيم بندی داريد که چشم در آن دخيل است، حتما دست کم يک تقسيم به سه در آن قرار دهيد.

نتيجه: دستها با تقسيم به دو ، چشمها با تقسيم به سه و ذهن با عدد ده رفيق است.

جالب است بدانيم، وقتی افرادی که کار ذهنی دارند با افرادی که کار دستی دارند در پروژه ای مشترک همکار می شوند، (مثل معمارها و بنا ها د رکار ساختمانی) معمارها بر اساس واحدهای بر مبنای ده کار می کنند، ولی بنا هنگام پياده سازی آن را به نسبتهای بر مبنای دو و سه ترجمه می کنند.

باز قابل توجه است که دو سيستمی که تقسيم کردن زياد می خواهد يعنی زمان و زاويه بر مبنای تلفيق سه عدد مهم هستند. برای زمان دو ضربدر سه ضربدر ده را داريم(10*3*2) و برای زاويه دو به توان دو ضربدر سه به توان سه ضربدر ده.