سفرنامه خرم آباد-قسمت دوم

می گويند دو تا از ترين های دنيا در خرم آباد است:

يکی قديمی ترين سند مکتوب ملی شدن مراتع است که به صورت سنگ نبشته ای به خط کوفی از زمان سلجوقيان در شهر ديده می شود.

ديگری قديمی ترين منبع آب است به نام گرداب سنگی، که متعلق به زمان ساسانيان است.

گرداب سنگی، آب انبار متعلق به دوره ساسانيان

خرم آباد بين دو رشته کوه قرار دارد که يکی به اسم سفيد کوه (به اين خاطر که اغلب روی آن برف است) و ديگری به اسم سياه کوه يا مخمل کوه .

وجه تسميه سياه کوه يا مخمل کوه به اين علت است که سطح آن را گل سنگ پوشانده است. گل سنگ حاصل همزيستی يک قارچ و يک گياه است که هر کدام مواد مورد نياز ديگری را تامين می کنند.

گل سنگهای زيبای مخمل کوه

وقتی که باران ببارد و گل سنگ آب باران را جذب کند، نمای مخملی بسيار زيبائی به خود می گيرد. ما اين شانس را داشتيم که از شب برگشتنمان باران گرفت و توانستيم به لطف آقای نيکنام که ما را همراهی کرد زيبائی بی نظيرکوههای پوشيده از گل سنگ را ببينيم.

نمای مخملي زيبای سياه کوه بعد از باران

جالب است که بدانيد از پودر خشک شده گل سنگ در طب سنتی برای درمان قارچ پا استفاده می کنند. اين پودر را در کفش می ريزند.

در ورودی دره خرم آباد تنگه ای است که به تنگه شبيخون مشهور است، علت نامگذاری اين تنگه در اين است وقتی نيروهای رضا شاه می خواستند خرم آباد را بگيرند، بعضی عشاير لر بر روی اين تنگه مستقر شده بودند و اجازه ورود قزاقها به شهر را نمی دادند. تا اين که سرهنگی به نام گيگو که ارمنی بوده در شب به آنها شبيخون می زند و شهر را به تصرف در می آورد، به همين خاطر به اين تنگه تنگه شبيخون می گويند.

تنگه شبيخون

از کنار تنگه شبيه خون سه قله کنار هم ديده می شوند که به آن ها قله سه گانه گفته می شود. بر روی قله وسطی قلعه ای وجود دارد که به قلعه بزی معروف است، چرا که می گويند تنها حيوانی که می شد برای جابجائی مصالح در اين منطقه از آن استفاده کرد بز بوده است.

سه قله : قلعه بزی روی قله وسطی است

!