شعر، صنعت و قهوه تلخ

در بخارای شهريور مقاله ای از دکتر شفيعی کدکنی چاپ شده است به نام "نقش تاريخی و خلاقيت فردی". اگر بخواهم مقاله را در چند سطر خلاصه کنم، می گويم که برای جاودانه شدن يک شعر دو عامل موثرند، يکی خلاقيت فرد هنرمند و ديگری موقعيت تاريخی که در آن شعر نوشته می شود. 
اين مساله را در عرصه کسب و کار و صنعت ،تحت عنوان تفاوت خلاقيت و نوآوری مطرح می کنيم.اگر شما خدمت يا کالای نوئی بيافرينيد، خلاقيتی به خرج داده ايد ولی اگر بخواهيم آن را نوآوری بناميم، بايد علاوه بر نو بودن، مورد توجه  مردم نيز قرار گيرد. به همين دليل نوآوری را اصطلاحی اجتماعی اقتصادی می دانند، يا اگر بخواهم به گونه ای ديگر بگويم، نوآوری چيزی دموکراتيک است. يعنی مردم هستند که با روی آوردن به يک کالا و پرداخت پول برای خريدن آن (که مانند رای دادن می ماند، رای دادنی که در شمارش آن کمتر اشتباه پيش می آيد، رای دادنی که شمارش آن با سود مادی که به فرد نوآور می رسد تعيين می شود،)تعيين می کنند که آن کالا يا خدمت نوآوری است. 
به همين خاطر است که وقتی می شنوم که قهوه تلخ مديری فروش زيادی کرده است خوشحال می شوم. نه به خاطر ارزش هنری اين اثر(که شايد زياد نباشد)،  بلکه به اين خاطر که شايد وسيله ای شود برای پی بردن به نقش مردم يا به قول دکتر شفيعی نقش تاريخی در موفقيت يک اثر يا نوآوری .